voeten. Achter hun rug licht een regenboog op. Het is een vrolijk en
mysterieus portret, maar kan het wel? Hoe waardig is zo’n pluche beest?
Hoek: ‘In de studio betwijfelden ze ernstig of het wel respectloos was om
een heilige met een neptijger te portretteren, ook al zagen ze zelf dat hij
het dier stevig knuffelde. Daarom besloot ik de tijger een beetje echter te
maken.’ Met dank aan fotoshop kreeg de knuffel de kop van een echt
roofdier. Mens en dier zijn hier volmaakt in harmonie met zichzelf en
elkaar, picture perfect en met een knipoog maar toch: een toonbeeld van
hoop.
Ze kunnen pijn doen aan je ogen, de portretfoto’s van Jan Hoek. Aan geijkte schoonheidsidealen gaat hij blind voorbij. Hij maakt openhartige foto’s van mensen die hij tegenkomt op straat in zijn woonplaats Amsterdam, op internet of op zijn reizen door Europa, Afrika en Azië. Bekend is zijn serie bijna koninklijke portretten van ‘Sweet Crazies’, schizofrene zwervers uit Ethiopië. Of de spetterende reportage die hij maakte met Kim: een ex-junkie, dromend van een modellencarrière.
Voor het eerst in Nederland toont het Stedelijk Museum Schiedam een
overzicht van zijn foto’s van de afgelopen vijf jaar. Op Jan Hoek. New Supermodels is te zien hoe hij de portretkunst nieuw leven inblaast, door een vrijmoedig en theatraal samenspel tussen fotograaf en model. De tentoonstelling past bij het museum dat belangrijke bewegingen in de actuele kunst signaleert.
Jan Hoek. New Supermodels omvat fotoseries uit de afgelopen vijf jaar: reportages die vaak tot ruimtelijke installaties zijn uitgewerkt, met een eenheid van beeld en tekst. Tussen glossy foto’s kunnen ook schijnbaar morsige printjes hangen; tussen strakke ook slordige. Bij Hoek ketst de camera nooit af op blinkende imago’s; hij zoomt in op het rollenspel zelf en de rafelranden daarvan.
