SCHIEDAM- De gemeente Schiedam kan een overlastgevende woningzoekende weren door strikte toepassing van de regels voor een huisvestingsvergunning. Dat laat het stadsbestuur doorschemeren in antwoord op vragen vanuit de gemeenteraad. De gemeente is weliswaar geen eigenaar van de voorraad aan sociale huurwoningen in de stad en meestal is de weigering van een woning een juridisch traject tussen de verhuurder en de potentiële huurder, maar er zijn wel degelijk mogelijkheden…
Onder de aanvraagvoorwaarde van een huisvestingsvergunning staan de weigeringsgronden. In lid c. staat dat de vergunning kan worden geweigerd als het niet aannemelijk is dat de aanvrager de woning ook daadwerkelijk in gebruik gaat nemen. Er zijn afspraken gemaakt door de gezamenlijke corporaties over hoe wordt omgegaan met overlast gevende woningzoekenden en daaruit kan volgen dat er geen huurovereenkomst hoeft te worden aangegaan. Als blijkt dat er geen huurovereenkomst wordt aangegaan, dan krijgt deze overlast gevende woningzoekende geen huisvestingsvergunning, omdat het niet aannemelijk is dat hij de woning in gebruik gaat nemen.
Aan de methode zitten wel enkele haken en ogen. Een woningzoekende wordt niet zomaar als ‘overlast gevend’ aangemerkt, dan moet er bijvoorbeeld wel sprake zijn geweest van een eerdere ontruiming. De corporaties hebben hiervoor onderling het ‘Regionaal Vangnet’ opgesteld, dat vormgeeft aan een laatste 
kans beleid. Met de maatschappelijke verandering dat mensen langer thuis moeten wonen heeft dit een extra belasting op familieleden en mantelzorgers gelegd. Op de website van maaskoepel.nl is hierover meer informatie te vinden.
GEEF UW MENING!!
Plaats een reactie onder dit bericht op deze site (scrol naar beneden). Gebruik uw vrijheid van meningsuiting!
LET OP!! Spreek vrijuit, maar reacties die oproepen tot geweld en verwensingen met ziektes worden niet getoond.
Publicatie kan (soms) enige tijd duren.
Ik lees “een strikte toepassing van de regels voor een huisvestingsvergunning”. Ja,ja. Als er iemand een woning geweigerd wordt, dient dat op argumenten te gebeuren ( bij voorbeeld Syndrome de Noë). Zo’n weigeringsgrond is in handen van de eigenaar. voor de gemeente is er één weigeringsgrond – het vermoeden van niet betrekken van de woning. Akkoord. Dan heeft de gemeente dus géén grond op een vermoeden van overlast.