ROTTERDAM- Het aanpakken van onderaannemers in de jeugdhulp in Rotterdam blijkt niet eenvoudig, volgens wethouder Ronald Buijt (Leefbaar). De gemeenten hebben geen directe contractuele relatie met deze onderaannemers, waardoor het terugvorderen van betalingen voor opslag niet mogelijk is. Dit probleem komt aan het licht nu blijkt dat er opslag is gerekend bij de inzet van onderaannemers, iets wat niet direct zichtbaar is in de financiële structuur van de jeugdhulp.
De zeven gecontracteerde systeemaanbieders, verantwoordelijk voor de inzet van passende zorg, kunnen kiezen om zelf zorg te verlenen of dit via een onderaannemer te doen. In bepaalde gevallen, zoals bij tijdsdruk of behoefte aan specifieke expertise, zou de inzet van een onderaannemer wenselijk zijn, maar door resultaatgerichte bekostiging en de variërende aard van de inzet van onderaannemers, is het voor gemeenten niet inzichtelijk wat de financiële vergoeding voor deze onderaannemers is.
Om deze kwestie aan te pakken, is een concrete maatregel genomen. Deze maatregel wordt momenteel door de GRJR via contractmanagement met de systeemaanbieders opgepakt. Het doel is om inzichtelijk en controleerbaar te krijgen hoe de financiële stromen verlopen en om te zorgen dat de inzet van onderaannemers duidelijk terug te zien is in de samenstelling van een arrangement.
Met indicatiedata uit 2022 als basis, is een nulmeting gedaan om de financiële gevolgen van de nieuwe maatregelen te meten, waarbij huidige en gewenste situaties zijn vergeleken. Door variabelen als financieringsvorm, cliëntgroep, resultaatgebied en intensiteitstrede te analyseren, is een besparingsprognose opgesteld.
Gemeenten kunnen deze methode gebruiken als een prestatie-indicator voor de verbetering van de jeugdhulp. Het dashboard, hoewel niet volledig kwantitatief, toont de effecten van maatregelen in zowel aantallen als financiën. Dit dashboard wordt elke vier maanden aan de gemeenteraad gepresenteerd via de raadsmonitor welzijn, zorg en jeugdhulp, wat zorgt voor transparantie in de voortgang en effectiviteit van de maatregelen.
Moeite? Zou het niet gewoon onwil zijn?