MAASSLUIS- Marus van der Made zegt over zijn kunst: ‘Mijn werk valt onder de stroming concrete kunst. Voornamelijk werk ik ruimtelijk. Bij al mijn werken blijft de essentie van vorm belangrijk. Toch laat ik emotie en intuïtie toe. Lijn, vlak, ritme en lichtval zijn van betekenis.’
En dat laatste komt goed tot uitdrukking in de vormgeving van Het Baken, zoals hem dat voor ogen stond.
Twee flinke gekleurde palen vormen een route over twee bruggen over een door de wijk lopende singel. De horizontale lijnen van de leuningen zouden aan de onderzijde lichtlijnen krijgen als straatverlichting. En naast elke brug een verticale sculptuur in de lucht stekend, van onderaf aangelicht.
Marus’ plan werd in 1989 door de Culturele Raad Maassluis gekozen uit vier aanbiedingen en aan het gemeentebestuur voorgedragen.
De uitwerking ging toch wat anders. De smalle bruggen werden brede dammen: weg horizontale lijnen. Op de dammen kwamen wel twee verticale sculpturen: twee palen als onderling verbonden bakens, midden op de beide dammen. Samen, in lijn, geven ze de veilige vaarweg aan.
Er verschenen echter meer hindernissen: op de Stadsmolen een verkeerspaal middenvoor de zebra die precies over de as van de singel is gelegd. En op de Stellingmolen werd een treurwilg geplant, midden boven de singel, recht voor de sculptuur. Die heeft na dertig jaar een dikke stam met een brede knot, op zichthoogte en een enorme kruin.
Op deze wijze werd het idee achter het kunstwerk de nek omgedraaid. Wat overgebleven is, zijn twee gekleurde palen van onderaf aangelicht door schijnwerpers. Fraai maar slechts voor een deel passend binnen de gedachten van de kunstenaar.
En dat komt ook tot uitdrukking in de meningen van willekeurige Maassluizers en collega-kunstenaars:
Lastig kunstwerk. Het is niet mooi, maar ook niet lelijk. Goed in de kleur.
Een uitstekende markering als je iemand de weg moet wijzen.
Tsja, twee ‘palen’ in de grond. Ik krijg er geen bepaald gevoel of gedachte bij. Ik kan me wel voorstellen dat het in die wijk letterlijk gebruikt wordt als een soort ‘baken’
Met name ’s avonds komen ze mooi tot hun recht doordat ze dan verlicht zijn.
Wat mij opvalt is dat ze niet opvallen, je kijkt er niet bewust naar.
Eenvoud kan mooi zijn, maar dit is niet iets wat je snel als ‘mooi’ zou beoordelen.
Al met al een kunstwerk dat op zich niet detoneert, maar niet past binnen de oorspronkelijk bedoelde betekenis. Gereduceerd tot een soort Meeting Point. Veel meer over het kunstwerk is te vinden op http://www.crmmaassluis.nl/kunstwerk/het-baken/
De werkgroep Kunstwerk van de Maand bestaat uit Mischa Koorneef (coördinatie), Jacques Visker (research), Nel Wilkes (fotografie), Jan Buijsse (publiciteit).
Foto Nel Wilkes
