VLAARDINGEN- In Vlaardingen wordt morgen, vrijdag 31 mei, een samenzijn georganiseerd voor het 10-jarige meisje dat onlangs zwaargewond raakte. Dit samenzijn vervangt de eerder geplande stille tocht. Organisator en raadslid van ONS.Vlaardingen, Josette Hogewoning, heeft na vele reacties besloten tot deze wijziging.
Het samenzijn vindt plaats bij het Stadhuis op Markt 11 om 19.30 uur. Tijdens deze bijeenkomst zullen er woorden worden gesproken ter ondersteuning, en is er gelegenheid voor de aanwezigen om hun verdriet te delen en steun te betuigen. Men kan bloemen en knuffels neerleggen voor het meisje als blijk van medeleven.
Slachtofferhulp zal aanwezig zijn om ondersteuning te bieden aan degenen die dit nodig hebben.
Is het niet veel logischer dat de gemeente en ‘de hulpverlening’ de moeder en het meisje nu eindelijk ondersteuning gaat bieden in plaats van een stel verknipte wensouders van kinderen te voorzien, zou toch de eerste gedachte moeten zijn, of niet? Zo is de Jeugdwet echter niet ingericht. Die Jeugdwet is zo ingericht dat daadwerkelijke hulpverlening en daarmee kosten, zo is het idee, ontlopen kon worden door per 2015 gemeenten verantwoordelijk te maken. Formeel zouden gemeenten in wat heel huichelachtrig ‘Participatiemaatschappij’wordt genoemd de burgers in de meest ruime zin ondersteuning bieden, maar dat is natuurlijk niet echt de bedoeling want dan zouden de echte ouders wel hulp worden geboden inplaats van niet zelden verknipte wens- of pleegouders tegen vergoeding van kinderen te voorzien. De goeden uitgezonderd want die zijn er natuurlijk ook.
De op denigrerende toon ‘natuurlijke’ of ‘biologische’ moeder genoemde vrouw woont waarschijnlijk in een andere gemeente. die op die in het kader van de per 2015 institutioneel ingestelde salamitaktiek zo overal onderuit kan komen, daarbij ondersteund door allerlei adviseurs zoals Veilig Thuis, de instantie waar over het landelijk klachten regent wat betreft pretentieuze en soms evident bij elkaar gelogen rapportage die meestal 1 op 1 wordt overgenomen of nog ietsje wordt ‘aangepast’ door de Raad voor de Kinderbescherming zodat de Kinderrechter niet verder hoeft na te denken en ter zitting (n)iets onderzoekt.
Zo kon deze zware kindermishandeling dus plaats vinden, en nog steeds want het is, zeker na de rapportage van oud-kinderrechter Corinne Dettmeijer in opdracht van de burgemeester van Amsterdam, meer dan bekend hoe het hier te lande werkt, maar iedereen doet mee nietwaar. Het is tekenend dat tijdens het onderzoek bleek dat de moeder van het vermioorde kind hewt enige complete en dus waarheidsgetrouwe dossier had bijgehouden; iets dat kennelijk te ‘lastig’ was (of zou kunnen worden!) voor ook bij deze eerdere zaak betrokken vele betaalde ‘professionals’. Nu dan wordt ‘onderzocht’ hoe het zover kon komen?
Bah, en dan stille tochten houden om zo de handen in onschuld te (blijven) wassen?