Leden FNV Havens akkoord met cao P&O Ferries: drie jaar eerder stoppen voor zware beroepen
ROTTERDAM- De werknemers van P&O Ferries krijgen een nieuwe cao. Deze loopt van 1 januari 2020 tot en met 31 december 2021. De leden van FNV Havens hebben massaal ingestemd met deze cao. Belangrijkste afspraak is dat mensen die zwaar lichamelijk werk hebben gedaan drie jaar eerder kunnen stoppen met werken.
Niek Stam, bestuurder FNV Havens: ‘De mensen in de havens doen zwaar werk, dus voor onze leden zijn die afspraken over eerder stoppen met werken ongelooflijk belangrijk. Wij zijn met P&O Ferries overeengekomen om 3% van de loonsom te reserveren om die afspraken te financieren. Daar laten we het niet bij, we zijn op meer plekken bezig om hierover afspraken te maken. En dat lukt.’
Zo heeft FNV Havens afgelopen dinsdag 28 juli 2020 een onderhandelingsresultaat bereikt met bulkoverslagbedrijf EBS, na verschillende dagen staken. Daarin is ook geld gereserveerd voor het zogeheten project ‘Eerder stoppen met werken’.
In de cao bij P&O Ferries staan ook afspraken over automatische prijscompensatie, wat zorgt voor zoveel mogelijk behoud van koopkracht bij de medewerkers. Verder krijgen zij ieder jaar een bruto uitkering van € 400, onder andere om hun vakbondscontributie mee te betalen. Wordt over de jaren 2020 en 2021 dividend uitgekeerd aan de aandeelhouders dan ontvangen de werknemers nog eens € 1.000 voor ieder jaar dat dividend wordt uitgekeerd.
‘Al met al een goed resultaat’, zegt Niek Stam, bestuurder van FNV Havens. ‘Wij zien dat het bedrijf kampt met tegenvallende resultaten door de coronacrisis. Maar wij passen ervoor om alleen onze leden hiervoor te laten opdraaien. Eerder stoppen met werken is in de haven echt een groot issue; vandaar de reservering. Werkgevers willen pas iets met ons uitwerken als er ook geld is. Dat regelen we dan dus op deze manier: wij hebben de loonsverhoging opzij gezet voor eerder stoppen met werken. Daarnaast krijgen onze leden hun vakbondscontributie terug via de eenmalige uitkering. En wij hebben een stok achter de deur in het geval dat de aandeelhouders toch geld in hun zakken willen steken.’
