ROTTERDAM- Het Rotterdamse College van Burgemeester en Wethouders wordt bevraagd door raadslid Serkan Soytekin (Denk) over het strenger bijstandsbeleid. Dit naar aanleiding van informatie over een strenger beleid bij het niet nakomen van afspraken door uitkeringsgerechtigden. Wie niet opdaagt, riskeert een korting op de uitkering.
Vorige maand heeft college aangegeven dat de geleerde lessen en werkzame elementen van de pilot Verzuimaanpak een plek krijgen in de staande dienstverlening. De fractie wil weten welke lessen en elementen worden meegenomen en hoe het nieuwe proces wordt doorlopen. Ook vragen zij hoe de selectie wordt gemaakt en hoeveel Rotterdammers dit betreft.
Daarnaast wil Soytekin weten of het hanteren van de menselijke maat en maatwerk in het geding komt met dit beleid. De wethouder heeft aangegeven dat signalen van mensen die smoesjes gebruiken of een andere manier lijken te hebben om inkomen bij elkaar te krijgen, serieus worden genomen. De fractie vraagt om een verdere duiding en cijfermatige onderbouwing van deze uitspraak.
Verder wil Denk weten of signalen aanleiding zijn om bepaalde individuen strenger te controleren en welke risico’s voor groepen, zoals gezinnen en alleenstaande ouders, zijn meegenomen in de beleidsvorming. Ook willen zij weten hoe het beleid wordt afgestemd op de omstandigheden van uitkeringsgerechtigden met achterliggende problematiek, zoals mentale gezondheid of werkervaring.
Denk maakt zich zorgen over de mogelijke gevolgen van strengere sancties, zoals meer armoede, schulden, dakloosheid of verdere marginalisering van bepaalde groepen. Ze vragen of er overleg is geweest met wijkteams en de VraagWijzer over de mogelijke toename van druk op deze voorzieningen en wat de uitkomsten hiervan waren.
Tot slot willen de fracties weten welke communicatie wordt ingezet om het beleid transparant uit te leggen en wantrouwen richting de overheid te voorkomen.
Van ‘afspraken’ is in het echt natuurlijk geen sprake nu elke wederkerigheid in de relatie bestuur-burger ontbreekt.Het gaat dus om oproeping en, en die dienen gemotiveerd te zijn. Het probleem is hier dus dat die oproepingen dus op kennelijk discriminatoire gronden gemotiveerd kunnen worden, hetgeen zoals zovele ‘sneaky’ gronden binnen de sociale business dus achteraf met list en bedrog
in elkaar moet worden gedraaid en met het eufemisme ‘afspraken’ wederkerige relaties met burgers worden gesuggereerd. U wet wel ‘Samen met de burger’. Het ‘keukentafelgesprek’ waar nu vele burgers een nare smaak aan hebben overgehouden is ook zo’n vondst.
Zo lang het stemvee van denk in kostbare bolides door Nieuwland schuift hoeft denk niet bang te zijn voor armoede.
Hoe kan je nou van een gemiddelde bijstandsgenieter verwachten dat hij/zij zich aan afspraken voor een bezoek aan de gemeente, voor een gesprek, kan houden als ze niet in Nederland verblijven.
Een arbeider die niet op komt dagen op zijn werk krijgt ook eind van de maand minder geld. Waarom zou de uitkeringsgenieter niet gekort mogen worden als deze niet komt opdagen?
Verder begrijp ik niet waar ze zich druk om maken, 2 uurtjes per week als ‘vrijwilliger’ bij Frankeland werken is je uitkering ook weer veilig gesteld, als ze niet in hun moeder of vaderland vakantie aan het vieren zijn.