SCHIEDAM- De Schiedamse gemeenteraad is een belangrijk rapport onthouden over de bedrijfsvoering van Stroomopwaarts. Het AOV wil het stuk zo snel mogelijk alsnog in handen krijgen. Het gemeentebestuur heeft inmiddels al een voorgenomen principebesluit genomen om de bedrijfsvoering van Stroomopwaarts onder te brengen bij de gemeenschappelijke regeling. ‘Dit principebesluit is slechts per brief aan de gemeenteraad van Schiedam medegedeeld’, stelt raadslid Christien Bruggeman (AOV). Ze komt met schriftelijke vragen.
Volgens Bruggeman ligt het gewenste rapport eerst voor advies bij de ondernemingsraden om vervolgens een definitief besluit te nemen. Ondertussen heeft het raadslid begrepen dat wethouder Marcel Bregman (D66) zich al heeft laten ontvallen dat Stroomopwaarts een zelfstandige organisatie moeten worden. Bruggenman: ‘Een bijzondere woordkeus, de gemeenschappelijke regeling is immers een eigen organisatie. De wethouder zou het ‘super’ vinden, dat deze besluiten nu zijn genomen.’
Het AOV benadrukt, dat er voor deze besluiten geen enkele invloed van de gemeenteraad is geweest. Bruggeman: ‘Dit in tegenstelling tot expliciete toezeggingen vanuit de kant van het college.’
GEEF UW MENING!!
Plaats een reactie onder dit bericht op deze site (scrol naar beneden). Gebruik uw vrijheid van meningsuiting!
LET OP!! Spreek vrijuit, maar reacties die oproepen tot geweld en verwensingen met ziektes worden niet getoond.
Publicatie kan (soms) enige tijd duren.
Hallo
Waarom stroomopwaarts moet zo veel mederwerkers hebben? Wie en welke uitzendkracht hebben ze stroomopwaarts geholpen?volgens mij meneer Peter zeemerman kan u helpen . Wat was de functie van de medewerkers? Rapport en cijfers zijn belangrijk en kan via uitzendbureau mischien iets helder worden.
Binnen de Wet gemeenschappelijke regelingen is er de keuze tussen het treffen van een gemeenschappelijk te treffen Bedrijfsvoeringsorganisatie met rechtspersoonlijkheid met een eenvoudig bestuur (geen ‘bestuursdrukte’), of een gemeenschappelijk te treffen Openbaar Lichaam met rechtspersoonlijkheid.
Met Stroomopwaarts MVS is om kennelijk moverende redenen, feitelijk sprake van een pseudo-Bedrijfsvoeringsorganisatie met een algemeen en dagelijks bestuur, dus met ‘bestuursdrukte’. Daarmee is beoogd zonder aanpassing van de grondwet een extra bestuurslaach te bewerkstelligen, zeg maar een soort Rijksgouw zoals toentertijd de duitse nationaal sociale partners ten tijde van de Weimar Republiek begin 20-ste eeuw voor ogen heeft gestaan.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rijksgouw
Op grond van de gezamenlijke bij gemeenschappelijke regeling getroffen volmacht in de zin van art. 171 Gemeentewet, is aan de voorzitter de vertegenwoordiging in en buiten rechte van Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS opgedragen (bevoegdheid en plicht)> Qua bedrijfsvoering is Stroomopwaarts MVS dus inderdaad van meet af aan volledig zelfstandig.
Van delegatie of mandaat ingevolge de Algemene wet bestuursrecht is vanwege de dan conflicterende belangen tussen de verschillende processen binnen Stroomopwaarts MVS en de onverenigbaarheid van de afzonderlijke gemeenteraden binnen de collegeregeling Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS geen sprake.
Met de gemeenteraadsleden ben ik daarom zeer benieuwd welke daadwerkelijk problemen van en met Stroomopwaarts MVS hier worden verwegen, feitelijk door de MVS-wethouders annex leden van het Algemeen Bestuur van Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS op wie een actieve informatieplicht rust.
Stroomopwaarts MVS is eigenlijk helemaal niks omdat het is opgericht met een besluit dat wettelijk is uitgesloten, simpelweg omdat de wet niet voorziet in wat er daarbij is uitgehaald en waar je heel makkelijk overheen leest. Dit weten de MVS-colleges van meet af aan en deze zijn al enige tijd stiekem buiten de gemeenteraden om bezig om te redden wat er te redden valt in plaats van toe te geven dat de Rijks-pilot SOW is gebaseerd op puur bedrog/identiteitsfraude waarbij het ene gemeentelijke bestuursorgaan zich weloverwogen uitgeeft voor het andere gemeentelijke bestuursorgaan om de specifieke bevoegdheden van deze afzonderlijke gemeentelijke bestuursorganen door elkaar te husselen. Met deze ongekende ‘Participatiezwendel’ wordt de bevolking op 3 niveaus bedrogen: 1 de volksvertegenwoordiging in de Staten Generaal; 2 de volksvertegenwoordiging binnen de gemeenteraden, en 3 de individuele burger onder het mom van ‘maatwerk’ door SOW aan de spreekwoordelijke keukentafel. De laatste fase van de participatiezwendel wordt steeds ingeleid met valselijk daartoe opgemaakte uitnodigingsbrieven die steeds door SOW namens het verkeerde gemeentelijke bestuursorgaan worden ondertekend.
Medio 2016 deed de Raad van State een uitspraak waarmee een einde kwam aan de gedoogdpraktijk waarbij de gemeente in haar hoedanigheid van rechtspersoon zich deed vertegenwoordigen door het college van burgemeester en wethouders terwijl uitsluitend de burgemeester ingevolge de Gemeentewet bevoegd is de gemeente als rechtspersoon in- en buiten rechte te vertegenwoordigen.
Met de decentralisatie van 2015 is het bestuursrecht dat tot dan zag op de gedecentraliseerde wetten ingeruild voor het civielrecht, ook wel privaatrecht genoemd,. Dit om de ‘horizontale’ benadering strekkende tot overeenkomst ‘buiten rechte’ tussen partijen aan de keukentafel mogelijk te maken. Het is dus de burgemeester die de gedecentraliseerde- en geprivatiseerde wetten namens de rechtspersoon gemeente in privaat uitvoert.
Op de beoogde keukentafelovereenkomst ziet dus het privaatrecht als geregeld in het Burgerlijk Wetboek. Het is in dit geval de burgemeester die de rechtspersoon gemeente hierbij buiten rechte vertegenwoordigt. De uitnodigingsbrief waarmee de burger wordt ‘bewogen’ tot het keukentafelgesprek dient dus door, of in geval van volmacht van die burgemeester ‘namens de burgemeester’ te zijn ondertekend. Bij een dispuut is het de burgemeester die zo nodig behalve buiten rechte, ook in-rechte namens de gemeente optreedt of daartoe een individuele burger als bijv. een advocaat machtigt, en wel wat men noemt ‘bij procesbesluit’ dat volgens de wet gemotiveerd dient te zijn. Deze machtiging voorafgegaan door een procesbesluit is uiteraard beperkt tot optreden in rechte en is toegespitst op een individuele casus.
Naar aanleiding van de overigens volstrekt overbodige uitspraak van de Raad van State die daarbij iets nadrukkelijk verbiedt
dat wettelijk is uitgesloten en dus reeds verboden was, ging er een lampje branden en is de besluitvorming rond SOW nog eens bestudeerd, met name daar waar duidelijk iets niet klopt aan de redenering rond de volmacht(en) van de drie MVS-burgemeesters waarbij achteraf bezien duidelijk wordt gefoeteld en wordt voorgewend alsof het procesbesluit van de burgemeesters dat staat voor de privaatrechtelijke VOLMACHT, staat voor mandaat van andere gemeentelijke bestuursorganen in, namelijk de colleges van burgemeesters en wethouders, het gemeentelijk bestuursrogaan dat uitsluitend in bestuursrechtelijke zin kan en mag handelen, zoals volstrekt ten overvloede nu is gesteld door de Raad van State.
Kort door de bocht kan gesteld worden dat de Staat der Nederlanden haar burgers wel aan de keukentafel in privaat wenst te beliegen, bedriegen en zo nodig te bedreigen, maar daarbij tegelijkertijd de toegang tot de onafhankelijke rechter wenst af te snijden. In strafrechtelijke zin is daarmee het opzet van de eertijds plechtig aangekondigde Participatiezwendel Maatschappij en het daarmee beoogde lijfeigenschap van elke Nederlandse burger bewezen.
Waar misbruik van is gemaakt is dat wanneer de burgemeester een individuele burger bij procesbesluit machtigt de gemeente in haar hoedanigheid van uitvoerend rechtspersoon in rechte te vertegenwoordigen, dat procesbesluit in de toelichting bij de Gemeentewet een ‘mandaatbesluit’ wordt genoemd wanneer het gemachtigde individu de ambtelijke status heeft. Het dan proces-/annex mandaatbesluit/annex machtiging blijft echter beperkt tot vertegenwoordiging in rechte, dus wanneer de gemeente een dagvaarding heeft ontvangen van een keukentafel-partij. Dit betekent dat een dergelijke machtiging uitsluitend in het specifieke geval kan worden afgegeven door de burgemeester, en dus niet in het algemeen. Een algemene blanco burgemeesters volmacht ten aanzien van de ‘onderdanen’ bestaat namelijk niet, of toch wel?
Ik breng hierbij in herinnering dat burgemeesters en ook commissarissen van de Koning directe verlengstukken zijn van de Koning, elk democratisch draagvlak missen, en binnen een democratische rechtstaat feitelijk niks te zoeken laat staat iets te vertellen zouden mogen hebben. Ook met de Corona-crisis en de afgeroepen maatregelen en handhaving door en namens de burgemeesters of andere non-democratische koekenbakkers staat in feite voor een totalitair koninklijk systeem dat stamt uit de middeleeuwen. Met andere woorden de koninklijke ‘Aboutalebs’ moeten gewoon opzouten met hun praatjes.
Dat realiseerde men zich ook in Den Haag; redenen om misbruik van Corona te maken en met wetsvoorstellen te komen die naadloos aansluiten bij de eerder geprivatiseerde wetjes strekkende tot ‘koninklijk’ lijfeigenschap van de nederlandse burger
Ach laten ze vand e AOV nu hier eens thuis komen ik heb hier zo veel stukken en bewijzen , en dat ik in mijn recht staat . waar ze heel veel mee kunnen
Dit bedrijf probeerd nu op een slinkse manier van de overheid af te komen om zo de controlerende mensen en de ogen die gericht zijn op dit bedrijf weg te nemen .. maar ik vraag me nu af als het geen overheids orgaan is gaan dan ook de lonen met terugwerkende kracht uitbetaald worden naar marktconform , want als ze dus als een soort van Uitzend buro gaan werken dan wil ik ook naar werken betaalt krijgen , en dat is volgens het loon wijzer gemiddelt voor mij als persoon 3400 / 3800 per maand bruto en niet zo als ze nu al 25 jaar doen 1670 bruto
want ook wij hebben als mederwerkens rechten alleen ik vraag me af waaneer ik die gaat krijgen daar wahct ik al op vanaf 1995
Wie het mandaatbesluit van de MVS-colleges bekijkt ziet dat er is gemandateerd aan (het bestuur van) SOW, maar ook dat de Algemene wet bestuursrecht (Awb) daarop zou zien. Welnu, de Awb kent geen mandaat aan een ander bestuursorgaan maar slechts aan een individuele ambtenaar, hetzij van het eigen bestuursorgaan, hetzij van een ander bestuursorgaan.
De MVS-college en SOW moeten maar eens uitleggen wat voor mandaat hier dan van toepassing zou zijn. Uit artikel 7 en 79 Participatiewet volgt dat de Awb is uitgesloten.
Is de legitimiteit van SOW wellicht gebaseerd op het speciale ‘mandaat’ zoals dat in art. 7 Participatiewet waarbij door middel van dat ‘mandaat’ instanties als SOW middels evident misbruik van art. 79 Pw achteraf worden ‘aangemerkt’ als een bestuursorgaan met bepaalde bevoegdheden die het formeel niet heeft? Deze uiterst doortrapte wisseltruuk, die enige jaren geleden al worden is geopenbaard door het college van Vlaardingen in antwoord op raadsvragen hoe het toch kon dat in Vlaardingen geen maatwerkbeschikkingen werden afgegeven en dus in strijd werd gehandeld met het verbod ex. art. 4 EVRM, zul je als landsadvocaat maar uit moeten leggen aan het EHRM…
Wat betreft het geconstateerde gebrek aan legaliteit van instanties als SOW is het duidelijk dat de Centrale Raad van Beroep met zijn uiterst doortrapte participatie middels pro-actieve jurisprudentie daar wel wat over had kunnen opmerken in plaats van het duidelijk te verdoezelen en de ‘legitimiteit’ van SOW en zich zelf vervolgens willens en wetens ten onrechte te baseren op een soort ‘impliciete delegatie’, daar waar de wet vereist dat delegatie expliciet bij het treffen van een gemeenschappelijke regeling als SOW in het besluit moet worden opgenomen.
Er is dus geen sprake van delegatie van bevoegdheden en ook is geen sprake van een geldige mandaatbesluit. Een mandaatbesluit afgeven terwijl er (gepretendeerd) sprake is van delegatie is daarbij onzinnig want als alle bevoegdheden reeds zouden zijn overgedragen wat zou het dan voor zin hebben om een deel daarvan nog een apart op te dragen?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Legaliteitsbeginsel
Het legaliteitsbeginsel (in het strafrecht ook bekend als het nulla poena-beginsel) houdt in dat het handelen van bevoegd gezag gebaseerd moet zijn op een vooraf aanwezige bepaling. Het voorkomt dat de wetgever met terugwerkende kracht regels kan opleggen. Het beginsel wordt beschouwd als een essentieel onderdeel van de democratie en de rechtsstaat.[1] De juridische invulling van het legaliteitsbeginsel verschilt per land en rechtsstelsel, maar ook per rechtsgebied. Zo kan er een onderscheid worden gemaakt tussen het staatsrechtelijke, strafrechtelijke en bestuursrechtelijke legaliteitsbeginsel.
Hier staat dus dat de burger vooraf moet kunnen opzoeken met wie of wat te maken te hebben of te krijgen, en bovendien dat de wet- en regelgeving ook transparant moet zijn. Dat betekent dus niet dat de nederlandse burger willens en weten met en door ‘instanties als SOW’ bedrogen/opgelicht zou mogen worden met het hoger doel van knevelarij, onvrije arbeid en mensenhandel, laat staan dat steeds achteraf de regels bepaald zouden mogen worden door een uiterst dubieuze club als de Centrale Raad van Beroep die door de beroeps nog serieus wordt genomen ook terwijl iedereen die een inleiding Staat- en Bestuursrecht heeft gevolgd begrijpt dat iets dergelijks als Centraleraad van Beroep of Raad van State middeleeuws is en niet thuishoort in een rechtsstaat.
Ergo: de Centrale Raad van Beroep weet bepaalde instanties als SOW onbevoegd zijn tot het nemen van wat voor beslissingen van bestuursrechtelijke aard dan ook, en dus ook dat de privacy van de structureel belazerde burgers met voeten wordt getreden. En dan komt prof. Michiel Scheltema zeker toevallig aankakken met diens volslagen idiote advies aan minister Ollongren om de uitgesloten Awb uit te breiden met ruimere toetsingsmogelijkheden voor de bestuursrechter en CRvB, alsof hij net zou hebben ontdekt dat, om te beginnen met het kaste stelsel van de wet IB 2001, de lagere kaste’s, arme belastingbetalers en etnische groepen, door de uitvreters van VVD en de club van de van jongsaf oh zo sociale Desiree Curfs met haar karnavaleske pannetjessoep-komedie ( PvdA) willens en wetens rechteloos zijn gemaakt.
Het is helder dat ambtenaren van de Belastingdienst ‘slechts’ de voorschriften van hogerhand uitvoerden (Asscher en Wiebes). In het geval van SOW heeft het Openbaar Ministerie Rotterdam het ook al over (nadere) voorschriften vanuit Den Haag, waaruit zou volgen dat de daar aangegeven SOW-ambtenaren en MVS-colleges geen criminele zouden zijn en SOW een organisatie ex art. 140 Sr, maar slechts die heimelijke voorschriften vanuit Den Haag zouden uitvoeren., net als de ambtenaren van de Belastingdienst die net als de meeste collega’s van Stroomopwaarts MVS hier doodziek van zijn, maar ook dat ze met dergelijke strafklachten bij het OM en het Haagse Gerechtshof hun meesterlijke gat afvegen.
Lees wat betreft de vanuit Den Haag voorgeschreven knevelarij door instanties als SOW en je begrijpt meteen waarom het weigert transparantie wat betret de boeken te bieden aan bepaalde MVS-raadsleden:
https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/knevelarij-door-de-belastingdienst-wat-dat-betekent-lees-je-in-max-havelaar~baeb66d5/
En verder wat betreft slagers die het eigen vlees weer eens moeten keuren:
https://www.ftm.nl/artikelen/hardnekkig-wegkijken-commissie-donner?share=jWsCambZdUB0iACSO%2ByV1%2BVh%2Fx4K61iPOSpOJYtqXktBFQJ%2F1ZhjBSi0SiAQFls%3D#bijdragen
Het hoe en waarom van de wisseltruuk ex art. 79 WWB/Pw en het opmerkelijke ‘mandaat’ van art. 7 Pw ‘volgens de voorschriften’:
> Bij het gezamenlijke MVS-oprichtingsbesluit in de zin van de Wet gemeenschappelijke regelingen en (Wgr) de Gemeentewet is nadrukkelijk geen sprake van delegatie of mandaat. Normaliter worden aan Openbare Lichamen bevoegdheden integraal gedelegeerd, iets dat dient te gebeuren bij het treffen van een dergelijk Openbaar Lichaam. Over gezamenlijk mandaat bij het treffen van een gemeenschappelijke regeling zegt de Wgr niets, ook omdat een gezamenlijk mandaat onbestaanbaar is. Bij het besluit tot het treffen van Openbaar Lichaam Stroomopwaarts is slechts sprake van een gezamenlijke VOLMACHT om in de hoedanigheid van rechtspersoon in en buiten rechte namens de MVS-colleges bijeen te kunnen handelen.
>
> Volgens het inleidende besluit waarbij SOW is getroffen is feitelijk sprake van een blanco volmacht wat betreft de uitvoering als private derde van genoemde wetten. Een Openbaar Lichaam als SOW is van rechtswege behalve rechtspersoon ook bestuursorgaan dat, ingeval er geen sprake is van delegatie, verder geen andere bevoegdheden heeft dan ambtelijk personeel aan te kunnen nemen.
>
> Ingevolge de volmacht ingeleid door gezamenlijk besluit is SOW als rechtspersoon ondeelbaar en als zodanig geheel zelfstandig, ten gevolge waarvan alle correspondentie waaronder dus ook uitnodigingsbrieven namens het bestuur van rechtspersoon SOW opgemaakt en ondertekend dienen te worden. Op de bij gezamenlijk besluit gebaseerde overeenkomst strekkende tot SOW in de zin van de Wgr is het burgerlijk recht van toepassing en is bij een conflict tussen de deelnemers de burgerlijke rechter bevoegd te oordelen. Dat is ook logisch omdat niet het voorafgaande besluit ter discussie wordt gesteld maar de rechtshandeling, hetgeen mutatis mutandis ook geldt voor elke rechtshandeling van SOW.
>
> Is SOW wat betreft optreden als rechtspersoon beperkt door de volmacht, is SOW in haar hoedanigheid van bestuursorgaan vanwege het ontbreken van enige beperking echter niet bevoegd tot enige besluitvorming maar uitsluitend bevoegd ambtelijk personeel aan te nemen. De Wgr stelt nadrukkelijk de voorwaarde dat (gezamenlijke) delegatie in het besluit waarbij een gemeenschappelijke regeling wordt getroffen moet zijn opgenomen. Delegatie sluit een latere mandaatregeling van de delegerende bestuursorganen uit, maar ook later mandaatbesluit is onzin omdat een gezamenlijk mandaat nu eenmaal niet bestaat.
>
> Wie de jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep er op naslaat ziet dat deze eerst de legitimiteit van SOW (en daarmee de eigen bevoegdheid!) baseert op het speciaal daartoe in het leven geroepen mandaat van de Pw en het SOW-mandaatbesluit, gepretendeerd ingevolge da Awb. Op enig moment gaat de CRvB ‘om’ en baseert zijn bevoegdheid dan eveneens volkomen ten onrechte op het besluit waarbij de gemeenschappelijke regeling SOW is getroffen. M.a.w. juist door alle knoeierij en door elkaar husselen van juridische grootheden en begrippen is in de hoedanigheid van verlengd bestuursorgaan SOW uitsluitend bevoegd tot aannemen van ambtelijk personeel, en dus niet bevoegd tot het nemen van enig besluit. Ook aan de hand van andere dossiers is het volkomen duidelijk dat deze CRvB met zijn pro-actieve jurisprudentie als participant onmisbaar is bij de nationaal opgezette schendingen van de mensenrechten.
>
> Met betrekking tot de WMO 2015, de Pw en Jeugdwet is verder de Awb door de Wetgever buiten toepassing verklaard om de (dure) afgifte van ook nog vooraf te motiveren maatwerkbeschikkingen te voorkomen (zie hiertoe het advies van prof. Scheltema aan min. Ollongren). Het college van de woonplaats noch SOW, dat behalve zelfstandig rechtspersoon ook ‘verlengd bestuursorgaan’ is, kan dus sowieso formeel geen beschikkingen in de zin van genoemde wetten afgeven, althans geen ‘primaire’ beschikkingen. Dit is de reden dat in het 3-besluit strekkende tot SOW dan ook geen delegatie is opgenomen. SOW kan formeel dus uitsluitend als rechtspersoon uitvoering geven aan genoemde wetten en handelt dus uitsluitend als rechtspersoon in privaatrechtelijke zin.
>
> Er is verder bij latere besluitvorming een mandaatregeling getroffen door de drie MVS-colleges waarbij SOW, nu in haar hoedanigheid van verlengd bestuursorgaan bevoegd zou zijn om namens een der deelnemende colleges beslissingen op bezwaar te nemen. Dat is opmerkelijk omdat primaire beslissingen waartegen de geadresseerde bezwaar zou kunnen aantekenen nu juist wettelijk zijn uitgesloten.
>
> Een primaire beslissing door of namens een der MVS-colleges is wettelijk uitgesloten, maar ingevolge de mandaatregeling zouden dan wel beslissingen op bezwaar namens een der MVS-colleges door SOW genomen kunnen worden…? Hier klopt dus iets niet want als een primaire beslissing wettelijk onbestaanbaar is, hoe kan dan een secundaire beslissing op bezwaar, en nog wel in mandaat genomen, het daglicht zien? Nou, in het Bananen-koninkrijk van ons aller Willempie die deze nieuwe rechtsorde plechtig zou uitroepen, kan vanwege het ontbreken van een Constitutioneel Hof en een onafhankelijke Staande Magistratuur eigenlijk alles wel (zie en hoor ook commentaar Alex Brenninkmeijer).
>
> Het latere gezamenlijk mandaatbesluit waarop de mandaatinstructies zijn gebaseerd, is in de zin van de Awb in ieder geval onmogelijk en ook voor het overige onzinnig, ware het niet dat SOW van dit ‘mandaat’ dat uitsluitend ziet op het nemen van beslissingen op bezwaar, in onderlinge samenhang met de toepassing op eigen houtje van art.79 Pw, evident misbruik maakt van dit artikel. Op papier wordt een rechtshandeling naar burgerlijk recht van rechtspersoon SOW min of meer omgevormd tot een ‘primaire beslissing’ die nu juist bij wet is uitgesloten.
>
> De truuk die het college van Vlaardingen in antwoord op raadsvragen van dan SP raadslid Ingrid Wijker zou openbaren is als volgt: SOW merkt klachten over haar rechtshandelingen naar burgerlijk recht in etappes aan als ‘bezwaren’ tegen een fictieve primaire beschikking. Fictief omdat een primaire maatwerkbeschikking in de zin van WMO 2015, Pw en Jeugdwet bij wet uitgesloten. secundaire beslissing de primaire beslissing.
>
> SOW in haar hoedanigheid als rechtspersoon in een actie uit onrechtmatige daad bij de burgerlijke rechter rauwelijks (doen) dagvaarden zal niet opgaan wanneer niet eerst middels een klachtenprocedure of een vorm van arbitrage is getracht tot een minnelijke schikking te komen. Dit is in zoverre vergelijkbaar met de bestuursrechtelijke procedure ingevolge de Awb waarbij de belanghebbende niet meteen van de primaire beschikking beroep openstaat op de bestuursrechter maar wel het rechtsmiddel van bezwaar. De secundaire beschikking op bezwaar vervangt de primaire beschikking waarvan bezwaar. Tegen de laatste beschikking staat pas beroep open op de bestuursrechter die niet bevoegd is inhoudelijk te toetsen (zie ook Scheltema) maar slechts of het spel volgens de regels is gespeeld.
>
> Behalve dat SOW middels het vervalsen van klachten tot bezwaren denkt van zelfstandig en volledig aansprakelijke rechtspersoon te kunnen veranderen in een gepretendeerd zelfstandig bestuursorgaan dat het niet is, zit er nog een addertje onder het gras: Er is een duidelijk verschil tussen de op het individu als rechtssubject toepasselijke beschikking en een besluit van algemene strekking waarbij niet het belang van het individu maar het belang van de gemeenschap voorop staat.
>
> Met de wisseltruuk is behalve de metamorfose van privaat naar bestuurs namelijk ook nog beoogd het ene rechtssubject voor het andere te verwisselen. De (fictieve) maatwerk-beschikking wordt hier namelijk vervangen door een besluit van algemene strekking waarbij de te belazeren werkloze burger in de meeste gevallen dan inmiddels met het SOW-assessment is gebrandmerkt tot hulpbehoevende ‘arbeidsgehandicapte’ die dan blijvend zou zijn aangewezen op SOW zonder enig uitzicht op verbetering, zoals ook blijkt uit de eerdere reacties hierboven van enige SOW-slachtoffers.
>
> SOW is dus formeel onbevoegd tot het nemen van enig bestuursbesluit anders dan het aannemen van ambtelijk personeel en handelt verder dus uitsluitend in haar hoedanigheid van rechtspersoon ten aanzien van natuurlijke- en rechtspersonen. Hierop ziet onverkort het burgerlijk recht en brieven van SOW dienen dus te worden ondertekend door of namens het dagelijks bestuur van SOW dat daartoe bij besluit op grond van de Wet gemeenschappelijke regelingen en Gemeentewet is gemachtigd. Dit dagelijks bestuur van SOW is laatstelijk echter bij besluit opgeheven waardoor SOW als Openbaar Lichaam in de zin van de Wgr feitelijk is opgehouden te bestaan en nu werkelijk elke legitimiteit ontbeert.
>
> Het besluit waarbij Stroomopwaarts MVS is getroffen had dus moeten worden ingetrokken of gewijzigd en het is maar de vraag of de MVS-gemeenteraden met de laatste mogelijkheid zouden instemmen. Bij intrekking van het SOW-besluit zou het ambtelijk personeel van rechtswege weer bij de deelnemende gemeentes werkzaam zijn geweest. Bureau Berenschot merkte ook al op dat SOW eigenlijk een soort illegaal brievenbus-bedrijf is waarvan het ambtelijk personeel in de meeste gevallen nog op de gemeentelijke locaties werkzaam is voor die gemeentes.
>
> SOW is met het opheffen van het dagelijks bestuur echter nog steeds geen Bedrijfsvoerings organisatie in de zin van de Wgr, dus ook niet als nu plots het ambtelijk personeel op een en dezelfde locatie wordt geplaatst.
Het lijkt er op dat met de thans door de MVS-colleges opgevoerde komedie rond verzelfstandiging van de bedrijfsvoering van SOW slechts is beoogd burgers en hun volksvertegenwoordigers in de gemeenteraden elk zicht op de boekhouding te onthouden onder het mom van ‘bedrijfsgeheim’, naar ‘sprekend’ voorbeeld van de Rotterdamse Wethouders die dit soort onzin te berde bracht in een TV-programma.
Kennelijk hebben de MVS-colleges en daarmee Stroomopwaarts MVS heel wat te verbergen…
PS
Er is dus een mandaatbesluit va de MVS-colleges dat contra-legem is (immers instrijd met de Awb), waarop steeds ondermandaat is verleend dat dus ook ongeldig is. Ingevolge de Awb kan uitsluitend worden gemandateerd aan een individuee ambtenaar en dus niet aan een ‘ander bestuursorgaan’ zoals wordt gesuggereerd in de Participatiewet en de Wet gemeenschappelijke regelingen die daartoe zou worden aangepast, en feitelijk contrair is aan de Awb.
Geconstateerd moet worden dat Stroomopwaarts MVS een schijnconstructie is opgezet in opdracht van ‘Den Haag’.