SCHIEDAM- Kunstenaars met wortels in de graffiti-cultuur krijgen een podium op het terrein van de Glasfabriek Schiedam. Ruim twintig jaar geleden trokken ze er ‘s nachts met een spuitbus op uit om werk achter te laten op muren, deuren en andere plekken, meestal aan de rafelranden van de stad. Inmiddels werken ze als beeldend kunstenaar. Op verzoek van het Stedelijk Museum Schiedam stelde ontwerpersduo Opperclaes voor het eerst in Nederland een tentoonstelling samen met werk van deze kunstenaars. Ongeveer vijfentwintig makers uit binnen- en buitenland exposeren in verschillende loodsen en maken hun werk veelal ter plekke. Glashard, post-graffiti in de Glasfabriek Schiedam loopt van 16 oktober 2021 tot en met 16 januari 2022.
‘Deze kunstvorm is in Nederland op deze schaal nog nooit te zien geweest’, vertellen Linda van der Vleuten en Bruce Tsai-Meu-Chong van Opperclaes. ‘Het zijn mensen die abstract werk maken en experimenteren met het medium zoals ook kunstenaars als Daan van Golden dat ooit deden. Alleen werken deze makers op grote muren in plaats van canvas’, vult museumdirecteur Anne de Haij aan. Dat maakt dat tentoonstelling goed past bij het museum, dat in het voorjaar van 2022 feestelijk heropent. Vanwege een vertraagde gemeentelijke renovatie is het gebouw langer gesloten dan verwacht.
De kunstenaars laten werk zien op de immense deuren en binnen- en buitenmuren van de loodsen. Ook biedt het terrein plek voor driedimensionaal werk. In een speciaal ateliergebouw zie je kunstenaars in actie. Tijdens de tentoonstelling werken ze aan metershoge muurschilderingen. Ook mag je zelf met een kwast, spuitbus en zelfgemaakte materialen aan de gang.
‘Het belooft een levendige en unieke plek in Schiedam te worden’, zegt De Haij. ‘Extra bijzonder is dat mensen nu weer rond kunnen lopen op het fabrieksterrein dat zo’n belangrijke rol in de geschiedenis van Schiedam speelt.’ De Glasfabriek Schiedam produceerde tussen 1899 – 2017 miljarden glasverpakkingen. Bijna iedere Schiedammer heeft wel een familielid dat er ooit werkte.
Opperclaes koos makers met een eigen handschrift die vooral abstract werken. Tsai-Meu-Chong: ‘Sommigen begonnen als graffiti-maker onder pseudoniem en exposeren nu als beeldend kunstenaar onder hun eigen naam, anderen presenteerden zich vanaf het begin als beeldend kunstenaar. Het is voor hen zelf soms nog steeds een zoektocht hoe ze zich verhouden tot de hedendaagse kunstscene.’
Ook al delen de kunstenaars hun liefde voor het formaat, het werk loopt behoorlijk uiteen. Er zijn kleurrijke vormen van Hense en Momo, beiden uit de VS en – op de buitenkant van een loods – zwart-wit werk van Yann L’Outsider uit Frankrijk. Mina Hamada, een Koreaanse kunstenaar die in Spanje woont, werkt min of meer figuratief. En dan zijn er kunstenaars met een typografische achtergrond, een soort letter- of kalligrafieschilders onder wie het Nederlandse High On Type en ST4 uit Tunesië. Weer anderen experimenteren met zelfgemaakt materiaal, denk aan Schiedammer Daan Botlek, die om de hoek van de Glasfabriek woont.
Het werk past deels in de post-graffiti-stroming die zo’n twintig jaar geleden ontstond aan de randen van internationale steden, veelal in verlaten fabrieks- en kantoorgebouwen. De makers lieten er niet meer alleen werk achter maar gebruikten dat soort plekken als een soort atelier om in te experimenteren. Ook verbreedden ze hun palet met verfrollers, papier, stickers of videoprojecties.
Tegelijkertijd ontstond een internationaal netwerk met een sterke Do it Yourself-mentaliteit, met underground magazines, exposities in eigen beheer, internationale uitwisselingen en samenwerkingen tussen kunstenaars. Dit alles werd vergemakkelijkt door de opkomst van de eerste sociale media zoals Fotolog en Flickr. Opperclaes volgt de kunstenaars en hun ontwikkeling al geruime tijd.
Zo’n tien jaar geleden begon het duo een gelijknamige galerie aan de Claes de Vrieselaan in Rotterdam voor startende kunstenaars, illustratoren, grafisch ontwerpers, filmmakers en fotografen. Nu is Opperclaes verantwoordelijk voor culturele projecten in de openbare ruimte. De naam verwijst naar de straat en is een verbastering van upperclass. ‘We knipogen ermee naar de highbrow-zweem die om de kunstwereld heen hangt’, zegt Van der Vleuten. ‘Kunst is voor iedereen en wij verlagen graag de drempel.’
Die blik past perfect bij de programmalijn nieuwe kunst, waarvoor het museum vier jaar lang subsidie van het Rijk krijgt, zegt De Haij. ‘Daarmee willen we het begrip van wat hedendaagse kunst is, verbreden. Kunst ontstaat al lang niet meer alleen op de kunstacademie of in de wereld van galeries en musea. De tentoonstelling bij de Glasfabriek laat iets nieuws zien aan mensen die ons al kennen en spreekt hopelijk ook publiek aan dat de weg naar het museum nog niet zo snel weet te vinden.’
Het museum heropent in het voorjaar van 2022. De grootscheepse verbouwing van het monumentale gebouw die de gemeente Schiedam uitvoert, duurt langer dan gepland. Na de Stadscocon in de Sint Janskerk, het Kijkdepot Schiedam in de Havenkerk, de Buurtplaatjes in Schiedam-Oost en de lichtprojectie op het Stadskantoor begin dit jaar, duikt het museum daarom opnieuw in de stad op. De Haij: ‘De Glasfabriek is een plek die voor Schiedammers belangrijk is geweest en past perfect bij deze kunstenaars.’
Het terrein van de Glasfabriek Schiedam ligt tegen het historische hart van de stad aan op 7 minuten lopen van het Stedelijk Museum Schiedam. Adres: Buitenhavenweg 146. Openingstijden tijdens de tentoonstelling: dinsdag t/m zondag: 11.00 – 17.00 uur. Online entreetickets zijn nog niet beschikbaar.
